Het is en blijft een mooi vak

Fulltime kantoorbaan en ondersteunen in de zorg?

‘Sinds begin december 2021 ben ik voor 2 á 3 diensten per week inzetbaar als zorgondersteuner/omloop op de IC van Franciscus Gasthuis. Het is af en toe passen en meten naast mijn fulltime baan in Amsterdam, maar het geeft mij veel voldoening om op de IC ondersteunend bezig te zijn met uiteenlopende taken. Van het bijvullen, opruimen, schoonmaken tot het helpen met draaien van patiënten aan de beademing op de cohort.

De overgang van mijn normale kantoorbaan naar een functie die fysiek heel anders is, viel absoluut niet tegen. Aan de hand van mijn stappenteller bleek dit ook wel. Gewoonlijk doe ik per dag zo’n 3.500 stappen: van huis naar de auto, van de auto naar kantoor, op kantoor naar de koffieautomaat en op weg van het ene naar het andere overleg. Terwijl ik op de IC gemiddeld zo’n 13.000 stappen per dienst afleg.’

Op de IC zet ik gemiddeld zo’n 13.000 stappen per dienst.

Wat maakte dat je een helpende hand wilde bieden op de IC?

‘Met alle signalen over toenemende tekorten in de zorg, realiseerde ik me dat ik best een bijdrage zou willen en kunnen leveren om de nood op te vangen. Zo schreef ik mij in bij de Nationale Zorgreserve (voorheen ‘extra handen voor de zorg’ van deRotterdamseZorg) om eventueel als oud (IC-)verpleegkundige ingezet te worden. Kort na mijn inschrijving verscheen er een oproep van Franciscus Gasthuis & Vlietland dat zij door de toegenomen zorgvraag, zorgverleners zochten om op de IC van Franciscus Gasthuis ondersteuning te bieden. Hoewel mijn BIG-registratie al enige tijd verlopen was, zag ik voldoende mogelijkheden om toch een bescheiden bijdrage aan de zorg te kunnen verlenen als ondersteuner op de afdeling.

Een belangrijke voorwaarde voor mij was wel dat ik van toegevoegde waarde kon zijn. De diensten ga ik tenslotte naast mijn fulltime baan draaien. Dat bleek na een meeloopdag voor beide kanten het geval te zijn.’

Terug naar de zorg dus. Is er veel veranderd?

‘Terug naar mijn oude werkgever zelfs! In een ver verleden is mijn carrière in de zorg ooit gestart als weekendhulp op de afdeling Neurologie in Franciscus Gasthuis. Vervolgens heb ik via de inservice opleiding bij Zr. Engelbert in Franciscus op verschillende afdelingen gewerkt. En weer later heb ik in het toenmalige Dijkzigt ziekenhuis de opleiding tot IC-verpleegkundige gevolgd.

Ik merk dat IC-verpleegkundigen meer bevoegdheden hebben gekregen ten aanzien van de behandeling om zelfstandig aanpassingen te doen.

Er is in de afgelopen 30 jaar uiteraard behoorlijk veel veranderd op een IC. Al is er ook nog veel hetzelfde. Zo is het dagelijkse ritme van verzorging, meten van drukken/bloedgaswaarden, voorbereiden op onderzoeken en operaties, etc. vergelijkbaar. Ik merk daarentegen wel dat IC-verpleegkundigen meer bevoegdheden hebben gekregen ten aanzien van de behandeling om zelfstandig aanpassingen te doen. Aan bijvoorbeeld beademingsinstellingen en medicatiehoeveelheden. Ook de onderlinge samenwerking en afstemming (ook met de artsen) vindt veel gestructureerder plaats. En ook de zorg om naar elkaar om te kijken is beduidend groter.

Het is en blijft een mooi vak op het gebied van verpleging, verzorging, behandeling en geneeskunde.’