Als ik denk dat ik alles heb gezien, word ik toch weer verrast
Willeke werkt als EVAN (avond-, nacht- en weekendhoofd). Wat houdt dat precies in? Wat maakt deze baan zo uniek? En waarom koos Willeke voor werken bij Franciscus? Je leest dit – én meer! - in dit interview.
Wat doe je zoal als EVAN?
Willeke: ‘Als EVAN ben je eerste verantwoordelijke in het ziekenhuis buiten kantoortijden. Eigenlijk zorg je ervoor dat het ziekenhuis gewoon door kan draaien en alles op rolletjes verloopt. Zo coördineer je de beddencapaciteit en de patiënteninstroom en spring je bij als verpleegkundige op de kliniek wanneer dat nodig is. Ook bij calamiteiten als problemen met bezoekers of brand of lekkage zijn wij het eerste aanspreekpunt. Natuurlijk is de beveiliging er ook om je daarin te ondersteunen.’
Wat bedoel je met het coördineren van de beddencapaciteit?
Willeke: ‘Een belangrijke taak van de EVAN is het coördineren van de instoom van patiënten vanuit de SEH, IC, polikliniek en vanuit andere ziekenhuizen en het vinden van een juiste plek voor hen. Maar ook patiënten die al op een afdeling liggen moeten soms overgeplaatst worden, bijvoorbeeld als de situatie van die patiënt verslechtert. Dat betekent dus dat we een goed overzicht moeten hebben van de beschikbare bedden. Bij iedere plaatsing moet je goed inschatten of de patiënt past op de afdeling. Denk bijvoorbeeld aan de verpleegkundige zorg die moet worden geleverd of medische apparatuur die beschikbaar moet zijn. Daarom is de verpleegkundige achtergrond die we hebben zo belangrijk. Zo kan je meedenken over waar de patiënt het best past. Eigenlijk wordt er geen patiënt toegewezen of verplaatst in het ziekenhuis zonder dat mijn collega’s en ik daar vanaf weten. Daar komt ook bij dat we in de avond en nacht het team van schoonmakers aansturen om de doorstroom van patiënten te garanderen. Als we een bed voor een patiënt gevonden hebben, moet dat natuurlijk wel een schoon bed zijn in een schone kamer.’
Eigenlijk wordt er geen patiënt toegewezen of verplaatst in het ziekenhuis zonder dat mijn collega’s en ik daar vanaf weten.
Je noemde dat je weleens bijspringt op de kliniek, hoe zit dat?
Willeke: ‘In de avonden en nachten is de bezetting minder dan in de dagdienst, dus moeten wij in kunnen springen. Zo worden wij opgeroepen bij reanimaties of bij oproepen van het Spoed Interventie Team (SIT), maar ook wanneer een afdeling ondersteuning nodig heeft met voorbehouden handelingen, zoals een infuus of katheter, of met het meedenken en meelezen van het protocol. Daarnaast zijn we als EVAN verantwoordelijk voor de uitgifte en eventueel aanbrengen van fixatiemateriaal, wat soms nodig is bij agressieve of onrustige patiënten.’
Waarom heb je voor de functie van EVAN gekozen?
Willeke: ‘Ik was al geïntrigeerd door de EVAN-functie toen ik als verpleegkundige in de flexpool werkte. Als er nood aan de man was, waren ze er voor je. Het is zo interessant om zo’n overkoepelende functie te hebben. Daarnaast is het heel sociaal werk. Je kan écht het verschil maken en hulp bieden waar het nodig is. Het is hollen of stilstaan in deze functie. Je weet nooit wat voor dienst je in gaat, en dat maakt het zo boeiend!’
Het is zo interessant om zo’n overkoepelende functie te hebben.
Hoe zien de diensttijden er ongeveer uit?
Willeke: ‘De avonddiensten zijn vanaf 15.00 uur tot 23.00 uur en de nachtdiensten van 22.45 uur tot 07.15 uur. In het weekend zijn onze diensten vanaf 07.00 uur tot 15.30 uur. We kunnen binnen het team van de EVAN zelf roosteren. Heel fijn, want dan heb je inspraak in je diensten. We komen er eigenlijk altijd wel uit met elkaar.’
Welke situatie is je het meest bijgebleven?
Willeke: ‘Jeetje, ik heb al zoveel meegemaakt! Maar ik kan er niet omheen dat de coronaperiode heel veel impact heeft gehad op mij persoonlijk en op het team. We hebben toen een grote rol gespeeld met betrekking tot capaciteit, maar kregen ook continu SIT-oproepen en waren druk met het overbrengen van patiënten naar de IC of het regelen van de overplaatsingen naar ziekenhuizen in het buitenland. Ondanks dat het natuurlijk een heel trieste periode was, hebben we toen veel geleerd. Voornamelijk om met een soort helikopterview naar een situatie te kijken.’
Hoe ben je in Franciscus terecht gekomen?
Willeke: ‘Ik ben opgeleid tot oncologieverpleegkundige, dat heb ik jaren gedaan in het ziekenhuis. Op een gegeven moment heb ik een uitstapje gemaakt naar de gespecialiseerde thuiszorg en hospicezorg, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan... Ik ben toen in de flexpool van Franciscus gaan werken om dit ziekenhuis goed te leren kennen. Maar na een tijdje wilde ik meer vastigheid en heb ik gesolliciteerd op de functie EVAN. En dat doe ik nog steeds met veel plezier. Werken in het ziekenhuis past echt bij mij!’
Geen dienst, patiënt of bed is hetzelfde. Dat maakt het zo uitdagend!
Last but not least: wat zou je toekomstige collega’s meegeven?
Willeke: ‘We zijn een zelfsturend team. En in tegenstelling wat anderen misschien verwachten, zitten we zeker niet alleen maar op kantoor. Als ik denk dat ik alles wel gezien heb word ik toch weer verrast met een nieuwe situatie. Geen dienst, patiënt of bed is hetzelfde. Dat maakt het zo uitdagend! Het is heel belangrijk om stressbestendig zijn en je moet oplossingsgericht zijn. Bij problemen moet je er zelf mee aan de slag, dus je moet goed zelfstandig kunnen werken, prioriteiten kunnen stellen en beslissingen kunnen nemen. Op zijn Rotterdams gezegd: niet lullen maar poetsen!’
Wil jij ook werken als EVAN?